BİYOGRAFİ      Eskişehirli Hasan ve Nezihe Kocausta’nın ilk çocukları olarak, T.M.O. Ajans Müdürü olan babamın memuriyeti esnasında, 1947 yılında Tercan’da dünyaya geldim. Kardeşim Oğuz Antalya’da küçük kardeşim Onur Eğridir’de doğdu. İlk ve Ortaokulu Anadolu’nun pek çok il ve ilçelerinde okudum. Lise öğrenimimi Eskişehir Atatürk Lisesi'nde tamamladım.     İlkokuldan itibaren, resim öğretmenlerimin Güzel Sanatlar Eğitimi almamı tavsiyelerine ve annemin de resim öğretmeni olmamı istemesine rağmen, babamın arzusu olan ilk tercihim Ankara Hukuk Fakültesi'nde eğitimimi tamamladım.    T. Şeker Fabrikalarında Kimya Y.Mühendisi olarak göreve başlayan eşimle yine Anadolu’nun pek çok il ve ilçelerinde yoğun ve yorgun görev döneminden sonra 1989 yılında Ankara’ ya dönmemizle, Eskişehir’e yakın olmanın mutluluğunu yaşarken, Eylül l989 de anneannemi, Nisan 1991 de kayınpederim Asaf Çaylan’ı, 1993 yılında çok sevdiğim babamı kaybettim.    Babamın vefatından sonra “ençok da babamı hayal ederek” çocukluğumda gurbetten Eskişehir’e dönüşlerin sevincinin, akraba ilişkilerimizin, köklü geleneklerimizin sonra kendi eşim ve çocuklarımla Anadolu’da geçen yıllarda biriken anıların, bu sefer bizim Eskişehir’e babaocağına dönüşlerimizin, özlemlerimizin peşine düştüm.    Doğumumuzdan itibaren zamanı fotografla sabitlemeyi seven ailemin tanzim ettiği albümlere bakmak yetmez olunca, bir gece ansızın kurumuş boyalarla resim yapmaya başladım. Devam etme konusunda tereddüt ederken, küçük kardeşimin eşi Meral’in teşvik edici bir cümlesi ile liseden sonra bıraktığım resim çalışmalarıma 27 yıl aradan sonra 1994 yılında hafızamda ki anıları yağlıboya ile tuvalimde hasret ve tutku ile resmetmeğe başladım. 1994 yılında ilk olarak Ankara Milli Piyango İdaresi Talihkuşu Sanat Galerisinde Hukukçular Karma Resim Sergisine katıldım. Daha pek çok karma resim sergisine katılırken 12 Ocak 1996 yılında Ankara Emrali Sanat Galerisinde ilk, 17 Kasım 1998 yılında Ankara Adliye Sarayı Sergi Salonunda ikinci kişisel sergimi açtım.     Bu sergimi “ Öncelikle Hukuk tahsili yapmamda en büyük payı olan BABAMA, 27 yıl aradan sonra bu kadar yolu kadetmemde, çocukluğumdan beri yaptığım resimleri evimize asıp, halen yerlerinde muhafaza eden ve bu tavrı ile beni 27 yıl şuur altımda besleyen ANNEME, manevi ve maddi destekleri ile beni tamamlayan sevgili EŞİME ve ÇOCUKLARIM İPEK ile KEREM’E, KARDEŞLERİMİZE, eşimin ve benim tüm ailemize adadım.”     Şimdiler de bu adamaya bir paragraf daha ilave etmenin vefa borcu olduğunu düşünüyorum. Bu günlere gelene kadar bize az, çok emeği geçen ve yaşadığımız sürece geçmeğe devam edecek olan ve hayatımızı dolduran anne, baba, kardeş, evlât, aile, akraba,özel ve iş yaşamımızda ki bütün dost ve arkadaşlara ve bizlere tüm koşulları hazır eden CANIM TÜRKİYEME TEŞEKKÜR EDERİM.     Şimdi, Tanrının en güzel eserleri olan, sevgili çocuklarımız; Marmara Üniversitesi Hukuk Fakültesi mezunu olup, Ankara Barosu Avukatlarından olan kızımız Banu İpek Çaylan, ODTÜ Otomasyon mezunu olup, özel sektörde çalışan oğlumuz Asaf Kerem Çaylan, bize üçüncü bir evlat olan eşi Ümmühani ve Ayşenur’umuz ve tüm sevdiklerimiz ve sevenlerimiz için her şeyin hayırlı ve sağlıklı ve gönüllerince olması en büyük dileğimdir.     1999 yılında eşim T.Ş.F.A.Ş. Teknik Genel Md Yrd.lığından, bende 2003 yılında Hukuk Müşavirliğinden Avukat olarak emekli olduk.     Resim çalışmalarımı; Çağdaş yaşam ve teknolojinin geçmişimizden gün gün alıp götürdüğü her şeyi, mevsimlere ve zamana karşı her zaman kalıcı olmasını istediğim ancak gelecekte anı olabilecek tüm güzellikleri, insan olmamızı sağlayan duygularımızı, çocukluktan bu yana anılarımı gelecek nesillere aktarabilmek ümidiyle çalışmalarımı sürdürüyorum. Resimlerimde ki duygunun benimle paylaşılması ve özel koleksiyonlarda resimlerimin bulundurulması en büyük mutluluklarımdan biridir.
|
||